
Στιχουργοί: Πέτρος Λαζαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τη Γώγο τα τραγωδίας, τη Γώγο τα σκοπούς -ι Ατά χωρίζ’νε στέφανα και θέκ’ν’ ατ’ς μαναχούς -ι Τον Γώγον και τον Χρύσανθον, ατείντς τοι δύ’ς εντάμαν Ατείντς ντ’ εποίκεν ο Θεόν τρανόν έτον το θάμαν Κεμεντζ̌έ γλυκοκαλάτσ̌ευτον, λαλίαν πονεμένον Τ’ εμέτερον και το μιλέτ’ ’φέκετε μαεμένον Άμον αηδόν’ ο Χρύσανθον, αΐκον γλυκύν λαλίαν! Και με το Γώγον εντάμαν εκλαίνιζαν τα ψ̌ήα Μα το Θεόν, μα το Χριστόν και μα την Παναΐαν, άμον ατό το διδυμάρ’ ’κι γεννίεται αλλομίαν!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατείντς | αυτούς | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γεννίεται | γεννιέται | ||
| γλυκοκαλάτσ̌ευτον | γλυκομίλητο | γλυκύς + keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| διδυμάρ’ | δίδυμο | ||
| δύ’ς | δύο | ||
| εκλαίνιζαν | στενοχωρούσαν, έκαναν κπ να κλάψει | ||
| εμέτερον | δικός/ή/ό μου | ἡμέτερος | |
| εντάμαν | μαζί | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έτον | ήταν | ||
| θάμαν | θαύμα | ||
| θέκ’ν’ | θέτουν, βάζουν | ||
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| μαεμένον | μαγεμένος/ο | ||
| μαναχούς | μονάχους | ||
| μιλέτ’ | φυλή, έθνος | millet | |
| τοι | τους/τις | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| ’φέκετε | (εφέκετε) αφήσατε | ||
| χωρίζ’νε | χωρίζουν, ξεδιαλέγουν | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αΐκον | τέτοιο/α | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατά | αυτά | ||
| ατείντς | αυτούς | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γεννίεται | γεννιέται | ||
| γλυκοκαλάτσ̌ευτον | γλυκομίλητο | γλυκύς + keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| διδυμάρ’ | δίδυμο | ||
| δύ’ς | δύο | ||
| εκλαίνιζαν | στενοχωρούσαν, έκαναν κπ να κλάψει | ||
| εμέτερον | δικός/ή/ό μου | ἡμέτερος | |
| εντάμαν | μαζί | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έτον | ήταν | ||
| θάμαν | θαύμα | ||
| θέκ’ν’ | θέτουν, βάζουν | ||
| κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλίαν | λαλιά, φωνή | ||
| μαεμένον | μαγεμένος/ο | ||
| μαναχούς | μονάχους | ||
| μιλέτ’ | φυλή, έθνος | millet | |
| τοι | τους/τις | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| ’φέκετε | (εφέκετε) αφήσατε | ||
| χωρίζ’νε | χωρίζουν, ξεδιαλέγουν | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |

