Ξεριζωμένοι Πόντιοι

Ξεριζωμένοι Πόντιοι
φεύ’νε -ν- ας σην πατρίδαν
και σην Ελλάδαν την μάναν
έχ’νε τρανόν ελπίδαν

Εξέγκαν ατ’ς σα παπόρι͜α 
κι ας σην πατρίδαν φεύ’νε
Πώς να χάν’νε τα μέρι͜α τουν
είνας τον άλλον λέγ’νε

Εξέβαν απάν’ σο παπόρ’
εκρέμασαν την λέντα
Κλώσκουνταν και τερούν οπίσ’
τα μέρι͜α τουν ’κι φαίν’νταν

Έρημος απέσ’ σα μακρά
ασ’ όλι͜α τα μερέας
Ο Πόντιον όσον θα ζει
θα έν’ παραπονέας

Π’ επρόφτασανε έφυγαν
και με τη ψ̌ην σο στόμαν
Κλίσκουνταν κα’ και φιλούνε
τη Ελλάδας το χώμαν