Στιχουργοί: Λευτέρης Αμανατίδης
Συνθέτες: Λευτέρης Αμανατίδης
Ο χ̌ειμωγκόντς ατώρα, μάνα, έφυεν, τα ραχ̌ι͜ά κι ο παρχάρτς χαμογελούνε Τα οφρυδέας όλια επρασινεύτανε, τα πουλόπα γλυκέα κελαηδούνε Τα χ̌ι͜όνι͜α πα ελύγαν, έντανε νερά, γομών’νε τα αυλάκια, τα πεγάδι͜α Τα παρχάρι͜α λαλίας εγομώθανε, τραγωδούν κορτσόπα και παλληκάρι͜α Ο τσ̌οπάνον πρωί-πρωί αχπάσ̌κεται χαράματα με τα πετεινολάλι͜α Τα πρόγατα τ’ να βόσκουν τρυφερόν χορτάρ’, να πίν’νε και νερόν ας σα πεγάδι͜α Έκιτι μαύρα τόπι͜α, πώς επέμ’νετε οσπίτι͜α χαλαμένα, ερημωμένα! Όλια έχ’νε απ’ έναν μαύρον καρακίδ’ κι ας σο χορτάρ’ είναι καπατεμένα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| αχπάσ̌κεται | αναχωρεί, φεύγει, κινεί για | ||
| βόσκουν | βοσκάνε | ||
| γλυκέα | (επιρρ.) γλυκά | ||
| γομών’νε | γεμίζουν, μτφ. κομπιάζουν | ||
| εγομώθανε | γεμίσανε, βούρκωσαν, κόμπιασαν | ||
| έκιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό | hey gidi | |
| ελύγαν | έλιωσαν | ||
| έντανε | έγιναν | ||
| επέμ’νετε | απομείνατε | ||
| επρασινεύτανε | γέμισαν πράσινο, πρασίνισαν | ||
| έφυεν | έφυγε | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| καπατεμένα | σκεπασμένα, καλυμμένα, κλεισμένα σε κτ | kapatma | |
| καρακίδ’ | μάνταλο πόρτας | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| λαλίας | λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής | ||
| όλια | όλα | ||
| οσπίτι͜α | σπίτια | hospitium<hospes | |
| οφρυδέας | αυλάκια που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο χωράφια ως ορόσημο | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παρχάρι͜α | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| παρχάρτς | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πεγάδι͜α | βρύσες | ||
| πετεινολάλι͜α | χαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί | ||
| πίν’νε | πίνουν | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| πρόγατα | πρόβατα | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| τόπι͜α | τόποι, μέρη | ||
| τραγωδούν | τραγουδάνε | ||
| χ̌ειμωγκόντς | χειμώνας | ||
| χαλαμένα | χαλασμένα, καταστραμμένα | ||
| χορτάρ’ | χορτάρι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ας σα | απ’ τα | ασό σα (από τα) | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| αχπάσ̌κεται | αναχωρεί, φεύγει, κινεί για | ||
| βόσκουν | βοσκάνε | ||
| γλυκέα | (επιρρ.) γλυκά | ||
| γομών’νε | γεμίζουν, μτφ. κομπιάζουν | ||
| εγομώθανε | γεμίσανε, βούρκωσαν, κόμπιασαν | ||
| έκιτι | έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό | hey gidi | |
| ελύγαν | έλιωσαν | ||
| έντανε | έγιναν | ||
| επέμ’νετε | απομείνατε | ||
| επρασινεύτανε | γέμισαν πράσινο, πρασίνισαν | ||
| έφυεν | έφυγε | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| καπατεμένα | σκεπασμένα, καλυμμένα, κλεισμένα σε κτ | kapatma | |
| καρακίδ’ | μάνταλο πόρτας | ||
| κορτσόπα | κοριτσάκια | ||
| λαλίας | λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής | ||
| όλια | όλα | ||
| οσπίτι͜α | σπίτια | hospitium<hospes | |
| οφρυδέας | αυλάκια που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο χωράφια ως ορόσημο | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παρχάρι͜α | ορεινοί τόποι θερινής βοσκής | ||
| παρχάρτς | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| πεγάδι͜α | βρύσες | ||
| πετεινολάλι͜α | χαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί | ||
| πίν’νε | πίνουν | ||
| πουλόπα | πουλάκια | ||
| πρόγατα | πρόβατα | ||
| ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
| τόπι͜α | τόποι, μέρη | ||
| τραγωδούν | τραγουδάνε | ||
| χ̌ειμωγκόντς | χειμώνας | ||
| χαλαμένα | χαλασμένα, καταστραμμένα | ||
| χορτάρ’ | χορτάρι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 