Στιχουργοί: Λευτέρης Αμανατίδης
Συνθέτες: Λευτέρης Αμανατίδης
Ο γέρον και τ’ όνερον ντο είδεν τ’ αποψινόν Κι ατός ντό πολλά -ν- εχάρεν τη νύχταν ους να μερών’! Τρυγόνα σα χ̌έρι͜α τ’ είχ̌εν κι ατέ -ν- εσκουντούλιζεν Κι ατέναν ατός εφίλ’νεν και -ν- εσ̌αχτουκέλιζεν Ο γέρον εθάρρεσεν έντονε είκοσ’ χρονών Και τη γραίαν ατασ̌εύ’ άμον τον παλαιόν καιρόν Σ’ όρωμαν ατ’ λαταρίζ’, τη γραιίτσαν εγνεφίζ’ Λέει ατον «Ανάθεμα σε! Γιατί, γέρο, ’κι κοιμάσαι;» Γέρο, έλα σα καλά σ’! Ντό δουλείας είν’ ντ’ ευτάς; Τα νεότητα -ν- εδέβαν και τα χρόνι͜α τη σεβτάς Σα ποδαρομύτι͜α απάν’ εξέβεν κι ας σην οτάν Καλόν έν’ και τ’ όνερον σα γεράματα -ν- απάν’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατασ̌εύ’ | πειράζει, ενοχλεί, παρενοχλεί | sataşmak | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατός | αυτός | ||
| γραίαν | γριά | ||
| δουλείας | (ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς | ||
| εγνεφίζ’ | ξυπνάει | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| εθάρρεσεν | εθάρρησε, πίστεψε, νόμισε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| έν’ | είναι | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εξέβεν | βγήκε, ανέβηκε | ||
| εσ̌αχτουκέλιζεν | ταρακουνάω κπ πέρα-δώθε βιαίως | ||
| εσκουντούλιζεν | ευωδίαζε | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εφίλ’νεν | φιλούσε | ||
| εχάρεν | χάρηκε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαταρίζ’ | σαλεύει, κινείται ελαφρώς | ||
| μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| όνερον | όνειρο | ||
| όρωμαν | όνειρο | ||
| οτάν | δωμάτιο | oda | |
| ους | ως, μέχρι | ||
| ποδαρομύτι͜α | οι μύτες των ποδιών | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σεβτάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατασ̌εύ’ | πειράζει, ενοχλεί, παρενοχλεί | sataşmak | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ατός | αυτός | ||
| γραίαν | γριά | ||
| δουλείας | (ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς | ||
| εγνεφίζ’ | ξυπνάει | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| εθάρρεσεν | εθάρρησε, πίστεψε, νόμισε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| έν’ | είναι | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εξέβεν | βγήκε, ανέβηκε | ||
| εσ̌αχτουκέλιζεν | ταρακουνάω κπ πέρα-δώθε βιαίως | ||
| εσκουντούλιζεν | ευωδίαζε | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| εφίλ’νεν | φιλούσε | ||
| εχάρεν | χάρηκε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαταρίζ’ | σαλεύει, κινείται ελαφρώς | ||
| μερών’ | μερώνει, ξημερώνει | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| όνερον | όνειρο | ||
| όρωμαν | όνειρο | ||
| οτάν | δωμάτιο | oda | |
| ους | ως, μέχρι | ||
| ποδαρομύτι͜α | οι μύτες των ποδιών | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σεβτάς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
| τρυγόνα | το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 