Τη εφτωχ̌είας τα χρόνι͜α

Τη εφτωχ̌είας τα χρόνι͜α
εφέκαν τρανά γεράδες
Οι φτωχ̌οί -ν- εξενιτεύταν
να καζανεύ’νε παράδες

Ετσουπώθανε τ’ οσπίτι͜α
κι ευκαιρώθαν τα χωρία
Και -ν- επέμ’ναν οι γραιάδες,
οι γερόντ’ και τα παιδία

Έμ’ τρία χρονών παιδόπον,
έφυγαν σην Γερμανίαν
Τη μανίτσα μ’ και τον κύρη μ’
έλεπα το χρόνο μίαν

Και τ’ εδέβανε τα χρόνι͜α,
θαρρείς έτονε κατάραν
Και πολλά μικρά παιδία
τη μάναν, τον κύρ’ ’κ’ εχάραν