’Μώ σε, ’μώ σε

Λελεύω σε, λελεύω σε -ν-,
ασπριδερόν κεράσι
’Κι ’ξέρω, ακόμαν τρώγω σε;
’κι ’ξέρω κοκκινιά͜εις-ι

’Μώ σε, ’μώ σε, νε κομμένον
άι! κι αιματοκυλιμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον

Αβούτ’ ο κόσμος, πουλόπο μ’,
να μ’ είχ̌εν θανασίαν
Για τ’ εμέν και τ’ αρνίν τ’ εμόν
να μ’ είχ̌εν χωρεσίαν

’Μώ σε, ’μώ σε, νε κομμένον
άι! κι αιματοκυλιμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον

Νουνίζω τα γεράματα μ’,
τα υστερνά -ι- τα χρόνι͜α μ’
Θεέ μ’, να μ’ έχω βάσανα,
να μ’ έχω εγώ πόνι͜α

’Μώ σε, ’μώ σε, νε κομμένον
άι! κι αιματοκυλιμένον
Με τη Χριστού το δάχτυλον
είσαι ζωγραφισμένον