Ση Μερής τη μαχαλάν

Ση Μερής¹ τη μαχαλάν
τα κορτσόπα λάσκουνταν
Άσπρα-άσπρα άμον χ̌ι͜όν’,
κόκκινα άμον χρυσόν

Έλα, πουλί μ’, λέγω σε,
ση Μερή¹ λασ̌κίζω σε
Κι αν ’κι δί’ σε -ν- η μάνα σ’,
αρνόπο μ’, θα κλέφτω σε -ν

Το χωρίο μ’ η Μερή¹,
ποίος λόγον επορεί
για τ’ εμέναν που θα λέει;
θα ευτάγ’ ατον και κλαίει!

Το κορτσόπον ντ’ αγαπώ
ίσον άμον κυπαρίσ̌σ̌’
Για τ’ εμέναν λύεται,
να κομπώντς α’ ’κ’ επορείς