Ε! κορτσόπον

Ε! κορτσόπον, ντό τερείς;
το ποϊόπο σ’ κυπαρίσ̌σ̌’!
Τ’ ομματόπα σ’ κατενά
και τα μεσόπα σ’ λεγνά
Την ψ̌η μ’ να παίρτς επορείς!

Κόρη, εμέν παλαλώντς
τ’ ομματόπα όντες τσαμμώντς
Πάντα εμέν τυραννί͜εις
κι έναν φίλεμαν ’κι δί’ς
Λες με πως «έν’ εντροπή σ’!»

Ε! κορτσόπον, ντό γελάς;
ντό είναι ατά ντ’ ευτάς;
Μετ’ εμέναν μασχαρεύ’ς,
θα φιλώ σε, σ’κούσαι φεύ’ς
Την πελιά σ’ πώς αραεύ’ς!

Κόρη, έλα κλώστ’ οπίσ’
και την ψ̌η μ’ μη τυραννί͜εις
Εγώ είμαι για τ’ εσέν
κι εσύ είσαι για τ’ εμέν
Αλλού κέσ’ ξάι μη τερείς!