Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Είδα σε οψέ κι οσήμερον, είδα σε -ν- τ’ αϊ-Λία Είπα σε -ν- «έλα μετ’ εμέν» κι είπες «έχω δουλείαν» Πολλά ψηλά πα μη πετάς, τρώνε σε -ν- τα καρτάλια Πέταξον κι έλα κόνεψον και σ’ εμόν την εγκάλιαν Ανάθεμα, ανάθεμα, αναθεματισμένον Τ’ εμόν την καρδι͜άν έκαψες, νε σ̌κύλ’ αφορισμένον Εσύ, κορτσόπον, τράνυνον κι εγώ -ν- ας μεγαλύνω Σην Παναΐαν όμνυσα το σπαλέρι σ’ θα λύνω Εσύ το κομμενόχρονον και κά’ να βάλ’ -τ- σε η μάνα σ’ Ντ’ επέγ’νες κι εμαρτύρανες ντ’ εκείμ’νε στην εγκάλια σ’; Αρ’ αέτσ’ έμορφα, παιδία!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αϊ-Λία | άγιου Ηλία | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αφορισμένον | αφορισμένο, αναθεματισμένο | ||
| δουλείαν | δουλειά | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εκείμ’νε | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| εμαρτύρανες | μαρτυρούσες, κατέδιδες | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| επέγ’νες | πήγαινες | ||
| κά’ | κάτι | ||
| κομμενόχρονον | αυτό που είθε να του κοπούν τα χρόνια | ||
| κόνεψον | (προστ.) εγκαταστήσου, φώλιασε, προσγειώσου | konmak | |
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| μεγαλύνω | μεγαλώνω | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όμνυσα | ορκίστηκα | ||
| οσήμερον | σήμερα | ||
| οψέ | χθες | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| πέταξον | (προστ.) πέταξε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| σπαλέρι | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| τράνυνον | (προστ.) (αμεταβ.) μεγάλωσε, (μεταβ.) ανέθρεψε | τρανόω-ῶ |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αϊ-Λία | άγιου Ηλία | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αφορισμένον | αφορισμένο, αναθεματισμένο | ||
| δουλείαν | δουλειά | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγκάλιαν | (αιτ.) αγκαλιά | ||
| εκείμ’νε | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| εμαρτύρανες | μαρτυρούσες, κατέδιδες | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| επέγ’νες | πήγαινες | ||
| κά’ | κάτι | ||
| κομμενόχρονον | αυτό που είθε να του κοπούν τα χρόνια | ||
| κόνεψον | (προστ.) εγκαταστήσου, φώλιασε, προσγειώσου | konmak | |
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| μεγαλύνω | μεγαλώνω | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| όμνυσα | ορκίστηκα | ||
| οσήμερον | σήμερα | ||
| οψέ | χθες | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| πέταξον | (προστ.) πέταξε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| σπαλέρι | μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους | spalliera | |
| τράνυνον | (προστ.) (αμεταβ.) μεγάλωσε, (μεταβ.) ανέθρεψε | τρανόω-ῶ |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 