.
.
Ποντιακοί Αντίλαλοι Νο3 | Το φτωχοκαλυβόπον

Τη μάνας ο πόνος

Τη μάνας ο πόνος
fullscreen
Άλλο μ’ ερωτάτε με
πού είναι τα παιδία μ’
Είμαι μανίτσα και πονώ,
λύεται η καρδία μ’

Το έναν έν’ σον Καναδάν,
τ’ άλλο ση Σουηδίαν,
τ’ άλλον σην άκραν τη κοσμί’,
μακρά σην Αυστραλίαν

Έφυγαν από μικρά
κι επήγανε σα ξένα
Ένα γραμμόπον ’κ’ έστειλαν
ατά άλλο σ’ εμένα

Άλλο μ’ ερωτάτε με,
τ’ ομμάτα̤ μ’ είν’ κλαμένα
Είμαι μανίτσα και πονώ
παιδία έχω σα ξένα

Μάνα με τα βάσανα,
μάνα τυρα̤ννιγμέντσα
Ο πρόσωπος ι-μ’ ’κι γελά,
πάντα είμαι κλαμέντσα

Μετ’ έναν γέρον ασπρομάλλ’
επέμ’να η καημέντσα
Και σ’ ένα φτωχοκάλυβον
είμαι μαραζωμέντσα
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άκρανάκρη, αρχή
ατάαυτά
γραμμόπονγραμματάκι
είν’(για πληθ.) είναι
έν’είναι
επέμ’νααπόμεινα
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καημέντσακαημένη
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλαμέντσακλαμένη
κοσμί’κόσμου
λύεταιλιώνει
μακρά(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαραζωμέντσαμαραζωμένη
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομμάτα̤μάτια
παιδίαπαιδιά
πρόσωποςπρόσωπο
τυρα̤ννιγμέντσατυραννισμένη, ταλαιπωρημένη
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άκρανάκρη, αρχή
ατάαυτά
γραμμόπονγραμματάκι
είν’(για πληθ.) είναι
έν’είναι
επέμ’νααπόμεινα
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καημέντσακαημένη
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλαμέντσακλαμένη
κοσμί’κόσμου
λύεταιλιώνει
μακρά(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαραζωμέντσαμαραζωμένη
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
ομμάτα̤μάτια
παιδίαπαιδιά
πρόσωποςπρόσωπο
τυρα̤ννιγμέντσατυραννισμένη, ταλαιπωρημένη
Τη μάνας ο πόνος

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost