Από μικρός ορφανίγα

Από μικρός ορφανίγα [ορφανίγα]
και ξάι ’κ’ εγνώρτσα μάνα
’Κ’ εγνώρτσα χάδ’, λαλάχ̌εμαν [λαλάχ̌εμαν]
και τ’ ατεινές εγκάλα̤

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’

Τη μάναν ατός π’ έχ̌’ ατεν [τη μάνα]
’κι ’ξέρ’ πόσον αξίζ’
Τη μανίτσας τη χαμονήν [τη μάνας]
’κ’ έζησεν, ’κ’ εγνωρίζ’

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’

Τη μάναν ατείν’ ντ’ έχ’ν’ ατεν [τη μάναν]
έχ’νε φως και χαράν
Έχ’νε το άστρον της αυγής [το άστρον]
και χρυσόν πάπλωμαν

Τη καρδίας ι-μ’ έν’ γερὰ
το όνομαν τη μάνας
Ατέ δεικνύ͜ει σε τη ζωήν,
ατέ πονεί εντάμα σ’