Αρνί μ’, σ’ εμόν το ταφόπον

Αρνί μ’, σ’ εμόν το ταφόπον
έλα το χρόνον μίαν
Έναν κερόπον άψον με,
ποίσον με συντροφίαν

Αέτσ’ πως έν’, καλόν έν’, [ψ̌η μ’]
τ’ εγκαλόπο σ’ αλών’ έν’
Εφίλεσα το μαγ’λόπο σ’,
ας σ’ εμόν τρυφερόν έν’

Αν αποθάνω ξάι μη κλαις,
ξάι μη τρως την καρδία σ’
Κλάψον με ατώρα ζωντανόν
και σύρον/φτούλτσον τα μαλλία σ’

Αέτσ’ πως έν’, καλόν έν’, [ψ̌η μ’]
τ’ εγκαλόπο σ’ αλών’ έν’
Εφίλεσα το μαγ’λόπο σ’,
ας σ’ εμόν τρυφερόν έν’

Και με το κεμεντζ̌όπο μου
σον Άδ’ θα κατηβαίνω
Εκεί παραπονέματα,
έναν βράδον ’κι μένω

Αέτσ’ πως έν’, καλόν έν’, [ψ̌η μ’]
τ’ εγκαλόπο σ’ αλών’ έν’
Εφίλεσα το μαγ’λόπο σ’,
ας σ’ εμόν τρυφερόν έν’