Αποθαμένον αναστέν’

Αποθαμένον [γιάβρι μ’] αναστέν’
γιαβρί μ’/πουλί μ’ τ’ εσόν εγκάλια
Ν’ αγιάζ’ [γιαβρί μ’] ο κύρ’ π’ εποίν’νε σε
[πουλί μ’] και -ν- η καλέσσα η μάνα

Το πόι σ’ [γιάβρι μ’] απ’ αδά κι απάν’
[γιαβρί μ’] άμον κυπαρισσόπον [γιαρ]
Θα λέω σε έναν [και] μυστικόν
[γιαβρί μ’] ντ’ αγαπώ σε, κορτσόπον [γιαρ]

Και ντό τυλί͜εις [γιαβρί μ’] κι αποτυλί͜εις
[γιαβρί μ’] τη λετσ̌εκί’ σ’ τα τέκια; [γιαρ]
Σ’ εμέν τσ̌αλούμι͜α [γιάβρι μ’] μη πουλείς,
[γιαβρί μ’] εγώ ντ’ εποίκα ’φέκα [γιαρ]

Ξανθά είναι [γιαβρί μ’] τα μαλλία σ’
[γιαβρί μ’] έμορφα χτενισμένα [γιαρ]
Τ’ ομμάτι͜α σ’ [γιάβρι μ’] γυροκλώσκουνταν,
[γιαβρί μ’] κρυφά τερούνε εμένα [γιαρ]