Τη γαρήν για να κρατείς

Τη γαρήν για να κρατείς
την παράν ’κι θα νουνί͜εις
Για τ’ ατέν -ι θα χαρτσεύ’ς,
ξάι εσύ να μη γουεύ’ς

Χαρεντέρτσον τη γαρή σ’,
σ’ ατεινές τ’ ομμάτι͜α έμπα
Ποίσον ήνταν επορείς
ατέ για να μη κλαινί͜εις

Για τ’ ατέν φράγκον ’κ’ εδίν’να,
ελάσκουμ’νε σα καφενεία
Τον κουφόν πάντα εποίν’να
και έπιν’να και μεθύν’να

Κρούγω ατώρα το κιφάλι μ’,
εχάσα ατέναν ας σο γιάνι μ’
Εύρε με τρανόν κακόν,
φυσώ -γ- α’ και ’κι κρυών’