Μικρόν κορτσόπον

Μικρόν κορτσόπον έμ’νε εγώ,
μικρόν λαλαχ̌εμένον
Εσύ πα παλληκάρ’ έσ’νε
ση σεβντάν μαθεμένον

Τα χρόνια εδέβανε, πουλί μ’,
κι ο νους ι-μ’ έν’ σα στράτας
Κι ακόμαν αναμένω σε
να παίρτς με σην εγκάλια σ’

Εγόμωσες το καρδόπο μ’
με λόγια και σεβντάν -ι
και ένοιξες σο ψ̌όπο μου
έναν τρανόν γεράν -ι

Τα χρόνια εδέβανε, πουλί μ’,
κι ο νους ι-μ’ έν’ σα στράτας
Κι ακόμαν αναμένω σε
να παίρτς με σην εγκάλια σ’

’Κλειδώθα απέσ’ σ’ οσπιτόπο μ’,
κάθουμαι και νουνίζω
Φεύ’νε τα χρόνια αγλήγορα
και την ψ̌η μ’ τυρα̤ννίζω

Τα χρόνια εδέβανε, πουλί μ’,
κι ο νους ι-μ’ έν’ σα στράτας
Κι ακόμαν αναμένω σε
να παίρτς με σην εγκάλια σ’