.
.
Μνήμη γενοκτονίας Πόντου

Πόντιος ασ’ ση Ρουσίαν

Πόντιος ασ’ ση Ρουσίαν
fullscreen
Πόντιος ας ση Ρουσίαν
εγώ ξαν ας σην αρχήν
Μίαν κι άλλον απέσ’ σα στράτας
τσ̌ακανίζω την ζωή μ’

Εγώ -ν- άλλο ’κ’ επορώ!
Έναν τόπον δος κι εμέναν,
Θεέ μ’, ήσυχος να ζω

Απέσ’ σ’ άγρι͜α και σα ξένα
τ’ εμόν όλιον η ζωή
Έχτισα οσπίτ’ κι εσέβα
και ξαν έργωσα την γην

Εγώ -ν- άλλο ’κ’ επορώ!
Έναν τόπον δος κι εμέναν,
Θεέ μ’, ήσυχος να ζω

Τα πέτρας εποίκα χώμα
και τα άγρι͜α, -ν- ήμερα
Ίδρωσα την γην επότ’σα
εγώ νυχτοήμερα

Εγώ -ν- άλλο ’κ’ επορώ!
Έναν τόπον δος κι εμέναν,
Θεέ μ’, ήσυχος να ζω

Λέν’ εμέ ξαν «’Κ’ είναι τ’ εσά!
Θ’ αφήντς ατά και θα φεύ’ς»
Ξεριζών’νε με και λένε
«Μετ’ εσέν ’δέν ’κι θα παίρτς «

Εγώ -ν- άλλο ’κ’ επορώ
Έναν τόπον δος κι εμέναν
Θεέ μ’ ήσυχος να ζω
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
απέσ’μέσα
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
ατάαυτά
αφήντςαφήνεις
’δέντίποτα
δοςδώσε
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
εποίκαέκανα, έφτιαξα ποιέω-ῶ
επορώμπορώ
επότ’σαπότισα
έργωσαόργωσα
εσάδικά σου/σας
εσέβαμπήκα
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
’κιδεν οὐκί<οὐχί
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίανμια φορά
νυχτοήμερανυχθημερόν
ξανπάλι, ξανά
όλιονόλο, ολόκληρο
οσπίτ’σπίτι hospitium<hospes
παίρτςπαίρνεις
πέτραςπέτρες
ΡουσίανΡωσία
στράτας(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τσ̌ακανίζωσέρνω κατά γης
φεύ’ςφεύγεις
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
απέσ’μέσα
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
ατάαυτά
αφήντςαφήνεις
’δέντίποτα
δοςδώσε
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
εποίκαέκανα, έφτιαξα ποιέω-ῶ
επορώμπορώ
επότ’σαπότισα
έργωσαόργωσα
εσάδικά σου/σας
εσέβαμπήκα
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
’κιδεν οὐκί<οὐχί
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίανμια φορά
νυχτοήμερανυχθημερόν
ξανπάλι, ξανά
όλιονόλο, ολόκληρο
οσπίτ’σπίτι hospitium<hospes
παίρτςπαίρνεις
πέτραςπέτρες
ΡουσίανΡωσία
στράτας(ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους
τσ̌ακανίζωσέρνω κατά γης
φεύ’ςφεύγεις
Πόντιος ασ’ ση Ρουσίαν

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost