Σίτι͜α τερείς με

Άμον ταλγάν’ ση θάλασσαν
κι άμον ραχ̌ομυτόπον
Όθεν καικά να κρού’ς ομμάτ’
θ’ ελέπ’ς εμέν, πουλόπο μ’

Σίτι͜α τερείς με ’ίνεται
απέσ’ ι-μ’ χαλαρδίαν
Τρανόν γεράν έν’ η σεβντά σ’
’κι λαρούται καμίαν

’Γρασ̌εύω ὰμα ’κ’ επορώ,
τ’ ομμάτι͜α μ’ ’κι σπαλίζ’νε
Λαχούσ̌ι͜α απέσ’ σην κάμαρην
το ψ̌όπο μ’ τυρα̤ννίζ’νε

Σίτι͜α τερείς με ’ίνεται
απέσ’ ι-μ’ χαλαρδίαν
Τρανόν γεράν έν’ η σεβντά σ’
’κι λαρούται καμίαν

Τραγώδ’ ευτάγω τ’ όνεμα σ’,
τα δά̤κρυ͜α μ’ έν’ τσ̌ιζία
Γεράν ένοιξες σύμπιρνα
σην ψ̌η μ’ και σην καρδία μ’

Σίτι͜α τερείς με ’ίνεται
απέσ’ ι-μ’ χαλαρδίαν
Τρανόν γεράν έν’ η σεβντά σ’
’κι λαρούται καμίαν