Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Διογένης Αϊνατζής
Ντό ν’ ευτάμε τα παράδας και το πολλά τον βίον; Έναν υείαν ας σον Θεόν ας όλα̤ έν’ καλλίον Ας τρώγομε και πίνομε, χορεύομε και κείμες Αούτ’ ο κόσμον ξένον έν’ κι εμείς γιολτσ̌ήδες είμες Χορέψτεν, παιδάντ’, χορέψτεν αρ’ όσον ντ’ επορείτε Χαράν αδά σον κόσμον έν’, ντο λέγ’νε μη τερείτε Ας τρώγομε και πίνομε, χορεύομε και κείμες Αούτ’ ο κόσμον ξένον έν’ κι εμείς γιολτσ̌ήδες είμες Ούλ’ αποθάν’νε και πάγ’νε και μέρ’ πάγ’νε ’κι ξέρ’νε Κανείς οπίσ’ ’κι κλώσ̌κεται ντό ’ίνεται να λέγ’νε Ας τρώγομε και πίνομε, χορεύομε και κείμες Αούτ’ ο κόσμον ξένον έν’ κι εμείς γιολτσ̌ήδες είμες Σον κόσμον ήντι͜αν ’ίν’ντανε, ’ίν’νταν με τα χατίρι͜α Λέν’ ο Χριστόν πα ευλόησεν γομάτα τα ποτήρι͜α Ας τρώγομε και πίνομε, χορεύομε και κείμες Αούτ’ ο κόσμον ξένον έν’ κι εμείς γιολτσ̌ήδες είμες
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αούτ’ | αυτός/ή/ό/ά | ||
| αποθάν’νε | πεθαίνουν | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| βίον | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| γιολτσ̌ήδες | ταξιδιώτες, οδοιπόροι | yolcu | |
| γομάτα | γεμάτα | ||
| είμες | είμαστε | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| ήντι͜αν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| ’ίν’ντανε | γίνονται | ||
| καλλίον | (επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα | ||
| κείμες | κειτόμαστε, ξαπλώνουμε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| λέγ’νε | λένε | ||
| μέρ’ | (μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος | ||
| ξέρ’νε | ξέρουν, γνωρίζουν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ούλ’ | όλοι | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πάγ’νε | πηγαίνουν, έφυγαν, πάνε | ||
| παιδάντ’ | παιδιά αγόρια | ||
| παράδας | χρήματα, λεφτά | para/pāre | |
| πίνομε | πίνουμε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τερείτε | κοιτάτε | ||
| τρώγομε | τρώμε | ||
| υείαν | υγεία | ||
| χατίρι͜α | χατίρια, χάρες | hatır/ḫāṭir | |
| χορεύομε | χορεύουμε | ||
| χορέψτεν | (προστ.) χορέψτε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αούτ’ | αυτός/ή/ό/ά | ||
| αποθάν’νε | πεθαίνουν | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| βίον | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| γιολτσ̌ήδες | ταξιδιώτες, οδοιπόροι | yolcu | |
| γομάτα | γεμάτα | ||
| είμες | είμαστε | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάμε | κάνουμε, φτιάχνουμε | εὐθειάζω | |
| ήντι͜αν | οτιδήποτε, ό,τι | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| ’ίν’νταν | γίνονται | ||
| ’ίν’ντανε | γίνονται | ||
| καλλίον | (επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα | ||
| κείμες | κειτόμαστε, ξαπλώνουμε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
| λέγ’νε | λένε | ||
| μέρ’ | (μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος | ||
| ξέρ’νε | ξέρουν, γνωρίζουν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| ούλ’ | όλοι | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πάγ’νε | πηγαίνουν, έφυγαν, πάνε | ||
| παιδάντ’ | παιδιά αγόρια | ||
| παράδας | χρήματα, λεφτά | para/pāre | |
| πίνομε | πίνουμε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| τερείτε | κοιτάτε | ||
| τρώγομε | τρώμε | ||
| υείαν | υγεία | ||
| χατίρι͜α | χατίρια, χάρες | hatır/ḫāṭir | |
| χορεύομε | χορεύουμε | ||
| χορέψτεν | (προστ.) χορέψτε |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 