Στιχουργοί: Σάββας Τσενεκίδης
Συνθέτες: Δημήτρης Παπαδόπουλος
’Κ’ επόρεσα να εγροικώ την ψ̌η σ’ το πονεμένον Τσί επορεί να γιανασ̌εύ’ καρδι͜άν αχαντι͜ασμένον; Λέω «ν’ αηλί εμέναν», εγάπη σ’ έτον ψέμαν Πάντα θα καταρούμ’ ατο ντο έμ’νε μετ’ εσέναν Ν’ αηλί εμέν τον άχαρον τ’ ονέρ’τα μ’ εκρεμίγαν Αέτσ’ αν αγαπούνε με ’κι θ’ αγαπώ καμίαν Λέω «ν’ αηλί εμέναν», εγάπη σ’ έτον ψέμαν Πάντα θα καταρούμ’ ατο ντο έμ’νε μετ’ εσέναν Όμνυες, ψ̌ήκα μ’, κι έλεγες πάντα θα αγαπάς με Κι ατώρα όθεν ευρίεσαι λες και περιγελάς με Λέω «ν’ αηλί εμέναν», εγάπη σ’ έτον ψέμαν Πάντα θα καταρούμ’ ατο ντο έμ’νε μετ’ εσέναν Πέει με ατώρα η γερὰ απ’ εσέν πώς λαρούται; Το εύκαιρον το καρδόπο σ’ εγάπην πώς γομούται; Λέω «ν’ αηλί εμέναν», εγάπη σ’ έτον ψέμαν Πάντα θα καταρούμ’ ατο ντο έμ’νε μετ’ εσέναν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| αχαντι͜ασμένον | γεμάτο αγκάθια, αγκαθώτο | ἀκάνθιον, υποκορ. του ἄκανθα | |
| γερὰ | πληγή, τραύμα | yara | |
| γιανασ̌εύ’ | πλησιάζω/ει, πλευρίζει | yanaşmak | |
| γομούται | γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
| εκρεμίγαν | γκρεμίστηκαν | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| έτον | ήταν | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευρίεσαι | βρίσκεσαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| καταρούμ’ | καταριέμαι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαρούται | γιατρεύεται, θεραπεύεται | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όμνυες | ορκιζόσουν | ||
| ονέρ’τα | όνειρα | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| τσί | (τις) ποιός; | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ατώρα | τώρα | ||
| αχαντι͜ασμένον | γεμάτο αγκάθια, αγκαθώτο | ἀκάνθιον, υποκορ. του ἄκανθα | |
| γερὰ | πληγή, τραύμα | yara | |
| γιανασ̌εύ’ | πλησιάζω/ει, πλευρίζει | yanaşmak | |
| γομούται | γεμίζει, βουρκώνει, κομπιάζει | ||
| εγάπη | αγάπη | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
| εκρεμίγαν | γκρεμίστηκαν | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| έτον | ήταν | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευρίεσαι | βρίσκεσαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| καταρούμ’ | καταριέμαι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαρούται | γιατρεύεται, θεραπεύεται | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όμνυες | ορκιζόσουν | ||
| ονέρ’τα | όνειρα | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| τσί | (τις) ποιός; | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 