Η Κύπρος έν’ ελληνικόν

Η Κύπρος έν’ ελληνικόν,
θα παίρ’ α̤το η Τουρκία
Γιατί αέτσ’ εθέλεσεν
Αμερική κι Αγγλία

Τον πόλεμον θα αρχινά
Ελλάδα κι η Τουρκία
Ν’ αηλί εκείνεν τη μάναν
που έχ̌’ εκεί παιδία

Ελλάδα μ’ τα παλληκάρι͜α σ’
σην Κύπρον πολεμούνε
Κανέναν αποτέλεσμαν
να φέρ’νε ’κ’ επορούνε

Ελλάδα σ’ όλια τα πόλεμ’ς
έγραψεν ιστορίαν
Αμερικάν’ εδώκανε
και τον Τούρκον αξίαν

Ο Τούρκον κρούει την Κύπρον
και καν’νάν ’κι φοβάται
’Κ’ επόρεσεν η Ελλάδα
ξάι να βοηθά ’τεν

Τα όπλα είν’ τσ’ Αμερικής,
η αεροπορία
με τ’ άρματα κατέστρεψαν
τη Κύπρου τα χωρία

Έλληνες εμαζεύτανε
το χακί να φορούνε
Όπλα πουδέν ’κ’ επέμ’νανε,
με ντό να πολεμούνε;

Ελλάδα επιστράτευσεν
για να υποστηρίζ’ α̤τ’ς
Είχ̌εν φαΐν για να φάζ’ α̤τ’ς
και στολήν να φορίζ’ α̤τ’ς

Έστειλεν ατ’ς σ’ οσπίτι͜α τουν
να ’φτάγ’νε τα δουλείας
Οι Τούρκ’ σην Κύπρον εποίκαν
και τρανά ατιμίας

Έγκανε τον Καραμανλήν
σα δύσκολα τα ώρας
Ατόν ’κι φοβερίζ’ν ατον
τα τουρκικά τα μπόρας

Καραμανλής έν’ Έλληνας
κι ας σην Μακεδονίαν
Τούρκο, θυμέθ’ τα παλαιά,
ίλιαμ το δεκατρία (1913)

Οι Κύπριοι εθύμωσαν,
θάνατον ’κι νουνίζ’νε
Επέραν τα τυφέκια τουν,
τοι Τούρκ’ς θα καθαρίζ’νε

Πολλοί μανάδες έκλαιαν,
παλληκάρι͜α ’σκοτώθαν
Τούρκων ση Κύπρου τα βουνά
αίματα εγομώθαν

Σκοτών’ν τα γυναικόπαιδα,
ατείν’ ’κι σταματούνε
Διαταή του Κίσιντζερ,
ατείν’ να προχωρούνε

Ε! δολοφόνε Κίσιντζερ,
εσέν ν’ αναθεμά σε!
’Κι κρούει σε έναν αρρώστιαν
και να ψοφάς και χάσαι;

Τον θάνατον του Κίσιντζερ
μόνον οι Τούρκ’ θα κλαίνε
«Καλά ’ψόφεσεν το σ̌κυλίν»
οι Έλληνες θα λέγ’νε