Ο Γιάννες και η κάλη ατ’

Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες
ο μαναχόν ο Γιάννες
Ο Γιάννες ετοιμάσ̌κεται
να ’φτάει χαράν και γάμον

Χάρος σην πόρταν έστεκεν
ατόναν φοβερίζει
-Χάρε, ντό έ͜εις και μετ’ εμέν
κι ούμπαν πάγω ακ’λουθάς με;

-Εμέν αδά που έστειλεν
πας̌ κι είπεν «φά’ και πία»;
Μόνον εμέναν είπε με,
«την ψ̌ην ατ’ έπαρ’ κι έλα»

-Παρακαλώ σε, Χάρε μου,
Θεού παρακαλίαν
Εμέν ζωή για χάρισον
ας κάμω εγώ το γάμον

Χάρος οπίσ’ εγύρισεν,
σα επουράνι͜α εξέβεν
Παρακαλεί τον Ποιητήν
ατόν χρόνι͜α να δίγει

-Άμε και πέ’ την καλήν ατ’
θα ζει σεράντα χρόνια
Ας δί’ ατοναν τα ημ’σά
κι ας πάει στεφανούται

-Κέρδα με, κάλη μ’, κέρδα με,
Χάρος να μη κερδαίν’ με
-Και τα σεράντα δίγω σε
κι άλλα σεράντα τόσα
-Κέρδα με, κάλη μ’, κέρδα με,
Χάρος να μη κερδαίν’ με