Ήλε μ’, όθεν πας βασιλεύ’ς

Εγέρασα, τα βάσανα
έσπριξαν τα μαλλία μ’
κι εποίκαν το καρδόπο μου
ταφίν σην εξορίαν

Βαΐων, ξαν Βαΐων,
εγώ πώς θ’ αποθάνω;
Χ̌ίλα̤ καλά παντέμορφα
ας σο γιάνι μ’ θα χάνω

Ζω κι η ζωή το καρδόπο μ’,
νεγκάζ’ κάθαν ημέραν
χωρίς να δί’ μ’ ανάπαψην,
πουλόπο μ’, έναν ώραν

Βαΐων, ξαν Βαΐων,
εγώ πώς θ’ αποθάνω;
Χ̌ίλα̤ καλά παντέμορφα
ας σο γιάνι μ’ θα χάνω

Ήλε μ’, όθεν πας βασιλεύ’ς
έπαρ’ κι εμέν τον ξένον
Εκεί εμέν πα αναμέν’
καρδόπον πονεμένον

Βαΐων, ξαν Βαΐων,
εγώ πώς θ’ αποθάνω;
Χ̌ίλα̤ καλά παντέμορφα
ας σο γιάνι μ’ θα χάνω