Λάχανα

Το ραχ̌ίν χ̌ι͜ονίεται,
παίρ’ ο ήλεν λύεται
Κι εγώ τηνάν αγαπώ [πουλί μ’]
αδακέσ’ ’κ’ ευρίεται

Λάχανα, πουλί μ’, λάχανα
σο πέραν τη μαχαλάν
Με τα χ̌έρα̤ σ’ εποίκες α’,
σ’ εμέν μ’ ευρήκ’ς μαχανάν

Ασ’ έναν μαχαλάν είμες
κι ασ’ έναν γειτονίαν
Τ’ έναν τ’ άλλο να ’λέπουμε
’κ’ επορούμε καμίαν

Λάχανα, πουλί μ’, λάχανα
σο πέραν τη μαχαλάν
Με τα χ̌έρα̤ σ’ εποίκες α’,
σ’ εμέν μ’ ευρήκ’ς μαχανάν

Σο πέραν, πουλί μ’, σο πέραν
σο πέραν τη μαχαλάν
Αΐκον το ταπιέτι σ’,
σ’ εμέν μ’ ευρήκ’ς μαχανάν

Λάχανα, πουλί μ’, λάχανα
σο πέραν τη μαχαλάν
Με τα χ̌έρα̤ σ’ εποίκες α’,
σ’ εμέν μ’ ευρήκ’ς μαχανάν