Μάνα, μάνα για τ’ εμέν

Ακεί πέραν σο ραχ̌ίν
έν’ έναν πουλίν παχ̌ύν
Μάνα, φέρεν το ρακίν
ο Γιωρίκας να παχ̌ύν’

Μάνα, μάνα για τ’ εμέν
πέ’ ατεν κι ας αναμέν’
Κι αν ’κ’ έρχουμαι ως το βράδον
άφ’ς ατεν κι ας πάει δα̤βαίν’

Αγαπώ έναν κουτσήν,
αγαπά την καλατσ̌ήν
’Κ’ επορώ να παίρ’ ατεν
σ’ οσπίτι μ’ έναν βραδήν

Μάνα, μάνα για τ’ εμέν
πέ’ ατεν κι ας αναμέν’
Κι αν ’κ’ έρχουμαι ως το βράδον
άφ’ς ατεν κι ας πάει δα̤βαίν’

Το μαλλόπον ατ’ς κοντόν,
τ’ αχουλόπον ατ’ς λιφτόν
Απ’ αδά και απ’ ακεί
τ’ ατεινές η καλατσ̌ή

Μάνα, μάνα για τ’ εμέν
πέ’ ατεν ας αναμέν’
Κι αν ’κ’ έρχουμαι ως το βράδον
άφ’ς ατεν κι ας πάει δα̤βαίν’