Χαμαίμηλον

Και ντ’ έπαθες, χαμαίμηλον,
και στέκεις μαρεμένον;
Γιάμ’ η ρίζα σ’ εδίψασεν;
Γιάμ’ ο καρπό σ’ ελλάεν;
Γιάμ’ ας σα χαμελόκλαδα σ’
κανέναν εζαλίεν;

Νέ η ρίζα μ’ εδίψασεν,
νέ ο καρπό μ’ ελλάεν
Νέ ας σα χαμελόκλαδα μ’
κανέναν εζαλίεν

Έναν κορίτσ’ κι έναν παιδίν
ση ρίζα μ’ εφιλέθαν
κι εποίκαν όρκον κι όμνυσαν
να μ’ έχ’νε χωρισίαν

Ατώρα εχωρίγανε
Γιάμ’ έχω εγώ το κρίμαν;