Έλα, γιαβρί μ’, μετ’ εμέναν

Έλα, γιάβρι μ’, μετ’ εμέναν,
είσαι τ’ αρνί μ’ το μικρόν
Να φιλώ σε απέσ’ σο στόμαν,
να λες έν’ πολλά γλυκόν

Τ’ ομματόπα σ’, τα χ̌ειλόπα σ’,
να λελεύ’ ατα εγώ!
’Κ’ επορώ χωρίς εσέναν
άλλο για να ζω εγώ

Αγαπώ σε κι αγαπάς με,
ντό είναι ατά ντ’ ευτάς;
Έλα λάρωσον την καρδι͜ά μ’
να χ̌αίρουμαι τη σεβντά σ’

Τσ̌αλούμι͜α πολλά μ’ ευτάς με,
πουλί μ’, εγώ θέλω σε
Για τ’ εσέν φαρμάκ’ θα πίνω,
έλα, να λελεύω σε!