Ο κόσμον όλον χ̌αίρεται

Όλος ο κόσμος χ̌αίρεται
κι εγώ κανέναν ’κ’ έχω
Τα βάσανα μ’ επλέθυναν,
φοβούμ’ εγώ ’κι αντέχω

Πονώ και κλαίω μοναχός,
άνθρωπος ’κ’ εγροικά με
Σο πονεμένον την καρδι͜ά μ’
λίγον χαράν να βάλ’ με

Σα τέρτι͜α και σα βάσανα
εγώ ’κι ταγιανίζω
Εγώ θέλω να χ̌αίρουμαι
και να χ̌ελιδονίζω