Εμέν, Γιωτούλα λένε με

Εμέν, Γιωτούλα λέγ’νε με,
εγώ είμαι ας ση Δράμαν
Τον πατέρα μ’ πολλά αγαπώ,
θα τραγωδούμ’ εντάμαν

Εσκάλωσα να τραγωδώ,
πολλά τρανέσσα ’κ’ είμαι
Εμέναν μη τερείτε με,
οχτώ χρονών πα ’κ’ είμαι

Θα τραγωδώ και χ̌αίρουμαι
του Πόντου τραγωδίας
Οι Πόντιοι ’κ’ ενέσπαλλαν
’κι θέλ’ν παρηγορίας

Κάθαν ημέραν τραγωδώ
ν’ ανοίγω την καρδία σ’
Πατέρα, μη νουνί͜εις ατο
ντό θα ’φτας τα παιδία σ’