Το κασονόπο μ’ έτοιμον/Νουνίζω ντό θα ’ίνουμαι

Το κασονόπο μ’ έτοιμον,
άι! το σταυρό μ’ γραμμένον [νέι]
Έλα κλάψον έναν γετίμ,
έναν ψ̌ην πονεμένον [νέι]

Αν αποθάνω σο ταφί μ’
κάποτε έλα κλάψον [νέι]
Αν ’κι γουεύ’ς και την παράν
έναν κερόπον άψον [νέι]

Απ’ ουρανού χαρτίν έρθεν
οφέτος θ’ αποθάνω [νέι] 
’Κι κλαίω τα νεότητα μ’,
κλαίω εσέν ντο χάνω [νέι]

Μάνα μ’, σ’ εμόν το ταφόπον
βάλεν έναν καντήλαν [νέι]
Ας έρχουνταν ελέπ’νε με
εμέν οι φίλ’ που ’κ’ είδαν [νέι]

♫

Νουνίζω ντό θα ’ίνουμαι
νουνίζω [πουλί μ’] ντό θ’ ευτάγω [νέι]
Έχασα σε, μικρόν αρνί μ’,
ατώρα [γιαβρί μ’] που θα πάγω; [νέι]

Έμορφος και πανέμορφος,
το πόι σ’ [πουλί μ’] κερεστέν -ι [νέι]
Νασάν την μάναν και τον κύρ’
εσέν [πουλί μ’] ντο αναστένει [νέι]

Εμέν κι εσέν, μικρόν αρνί μ’,
σ’ έναν οτάν [ρίζα μ’] να εβάλλ’ναν [νέι]
Να εχάν’ναν τ’ ανοιγάρι͜α τουν
κι εμάς [πουλί μ’] να ανασπάλλ’ναν [νέι]