Αμάν, αμάν, κόρ’

Κάτ’ θα λέγω σε, τρυγόνα μ’, [γιαρ, γιαρ...]
και σ’ ωτί σ’ καικά
Τη μάνα σ’ τιδέν μη λες,
για τα μυστικά

Αμάν, αμάν, κόρ’
τα παπούτσ̌ι͜α σ’ φόρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ άμε κι έλα,
με το πανωφόρ’

Θεία μ’, η κουτσ̌ή σ’ [γιαβρόπο μ’, γιαρ, γιαρ...]
κι εγώ χουζμετσ̌ής
μόνασον με έναν βράδον,
ας έν’ για την ψ̌η σ’

Aman ibrişim
Sırma gümüşüm¹
Δεκαέξ’ χρονών κορτσόπον
εξέγκεν την ψ̌η μ’

Ποδεδίζω σε, κορτσόπον, [γιαρ, γιαρ...]
άλλαξον νιέτ’
Σο σόι εμουν ’κ’ ιεύ’, ξαν
τ’ εσόν το μιλέτ’

Αμάν, αμάν, κόρ’
τα παπούτσ̌ι͜α σ’ φόρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ άμε κι έλα,
με το πανωφόρ’