Που καλατσ̌εύ’ σε ’κι νυστάζ’

Που καλατσ̌εύ’ σε [γιάβρι μ’/πουλί μ’] ’κι νυστάζ’
π’ ελέπ’ σε [πουλί μ’] ’κι κοιμάται
Και μετ’ εσέν [γιαβρί μ’] που πορπατεί
ση χαμονήν [πουλί μ’] πάει χάται

Απάν’ [ψ̌ήκα μ’] σα ποδαρέας ι-σ’
εγώ [ψ̌ήκα μ’] θα πάω χάμαι
Έπαρ’ με [γιάβρι μ’] σ’ εγκαλιόπο σ’,
φά’ με [πουλί μ’] το γιάβρι μ’, φά’ με

Έλα [γιαβρί μ’] να ποδεδίζω σε,
παρχαρί’ [πουλί μ’] τσ̌ιτσ̌εκόπον
Τη νύχταν [πουλί μ’/ψ̌ήκα μ’] σο κρεβατόπο σ’
εμέν [γιαβρί μ’] πα ποίσον τόπον

Οσήμερον [πουλί μ’/γιαβρί μ’] θα ωρι͜άζ’ ατο
θα τερώ [ψ̌ήκα μ’] πού κέσ’ πάει
Και/Αρ’ μετ’ ατόν [γιαβρί μ’] που πάει σα ζα
ντό θα ’φτάει [πουλί μ’] το συφάειν;