Έχω λόγια να λέγω σε

Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’
όσον ντο πάει και παίρ’ (με)
Ατό τ’ εσόν και -ν- η σεβντά -ν
έναν πελιάν θα φέρ’ (με)

Έχω λόγια να λέγω σε
σα χ̌είλια μ’ κέσ’ γραμμένα
’Κ’ επορώ να ευρήκω σε
να λέγω σε έναν - έναν

Εγώ -ν- αδά ’κι ’ίνουμαι
εγώ -ν- αδά ’κι στέκω
Τ’ ομμάτι͜α μ’ χαντυλλι͜άουνταν
εσέν όντες ελέπω

Άστρον είσαι ας σον ουρανόν
τσ̌ιτσ̌άκ’ ας σα παχτσ̌έδες
και σ’ έρημον το καρδόπο μ’
πώς έσ̌κισες κι εσέβες;