Έρημον έν’ η ζωή μ’

Έρημον έν’ η ζωή μ’
ασ’ τ’ εφέκε με τ’ αρνί μ’
Σεβντάς χαρεμένα χρόνια,
όλια ατώρα ένταν πόνια

Φυλακή -ν- ομοι͜άζ’ ο τόπον
μαναχόν ’κι ζει το ψ̌όπο μ’
Η τρυγόνα μ’ ξαν ’κ’ εφάνθεν,
ας σ’ ομματόπα μ’ εχάθεν

Έρημον έν’ η ζωή μ’
ασ’ τ’ εφέκε με τ’ αρνί μ’
Σεβντάς χαρεμένα χρόνια,
όλια ατώρα ένταν πόνια

Τα μερόνυχτα μ’ δι͜αβαίν’νε,
ση ζωήν τ’ αρνί μ’ ’κι φέρ’νε
Κάθαν βράδον σο κορμόπο μ’
αποθάν’ έναν καρδόπον

Έρημον έν’ η ζωή μ’
ασ’ τ’ εφέκε με τ’ αρνί μ’
Σεβντάς χαρεμένα χρόνια,
όλια ατώρα ένταν πόνια

Για τ’ εμέν τιδέν ’κ’ επέμ’νεν,
καρδι͜άς γιατρικόν ’κ’ ευρέθεν
Τα χ̌ειλόπα ’θε ακόμαν
εθαρρώ φιλούν το στόμα μ’

Έρημον έν’ η ζωή μ’
ασ’ τ’ εφέκε με τ’ αρνί μ’
Σεβντάς χαρεμένα χρόνια,
όλια ατώρα ένταν πόνια