Αλάρωτον καρδόπο μου

Ο πρόσωπο μ’ πάντα γελά,
η ψ̌η μ’ γομάτον πόνον
Ο νους ι-μ’ ’κι ανασπάλλ’ α̤τεν
και ’κι λαρών’ με ο χρόνον

Αλάρωτον καρδόπο μου
και πληγωμένον ψ̌όπο μ’,
ο χρόνον ’κ’ έχ̌’ το γιατρικόν,
αράεψον τ’ αρνόπο μ’

Ο πρόσωπο μ’ πάντα γελά,
το ψ̌όπο μ’ πικραμένον
’Κι ξέρω ντό να ευτάγ’ ατεν,
η καρδι͜ά μ’ έν’ καμένον

Αλάρωτον καρδόπο μου
και πληγωμένον ψ̌όπο μ’,
ο χρόνον ’κ’ έχ̌’ το γιατρικόν,
αράεψον τ’ αρνόπο μ’

Σο καρδόπο μ’ έχω γεράν,
σ’ ομμάτι͜α μ’ πάντα δάκρυ͜α
Να λαρούμαι εράεψα
ους τη κοσμί’ την άκρι͜αν

Αλάρωτον καρδόπο μου
και πληγωμένον ψ̌όπο μ’,
ο χρόνον ’κ’ έχ̌’ το γιατρικόν,
αράεψον τ’ αρνόπο μ’

Αλάρωτον καρδόπο μου
και πληγωμένον ψ̌όπο μ’,
ο χρόνον ’κ’ έχ̌’ το γιατρικόν,
αράεψον τ’ αρνόπο μ’