Λέγω σ’ α’ αλλομίαν

Λέγω σ’ α’ αλλομίαν·
άκ’σον εμέν, καρδία μ’,
Έστειλα τη λαλία μ’
ψηλά σον ουρανόν

Απέσ’ ι-μ’ να κρατώ σε,
να κλαις και να πονώ σε
Γιάμ’ θέλτς την ψ̌η μ’ να παίρω,
να δίγ’ α’ σον Θεόν;

♫

Τρώγω, καρδόπο μ’, τον Θεό σ’,
πέει με, ντό εχρωστώ σε
να είσαι ξένον σο κορμί μ’
κι εγώ να κουβαλώ σε;

Πόσον ακόμαν θα πονώ;
Βρούλαν απέσ’ ι-μ’ είσαι!
Γιατί τηνάν εγάπεσες,
περάν’ και ’κι τερεί σε

Λέγω σ’ α’ αλλομίαν·
άκ’σον εμέν, καρδία μ’,
Έστειλα τη λαλία μ’
ψηλά σον ουρανόν

Απέσ’ ι-μ’ να κρατώ σε,
να κλαις και να πονώ σε
Γιάμ’ θέλτς την ψ̌η μ’ να παίρω,
να δίγ’ α’ σον Θεόν;

Τρώγω, καρδόπο μ’, τον Θεό σ’,
λελεύω σε, κανείται!
Το ψ̌όπο μ’ άλλο ’κ’ επορεί
εντάμαν να πονείτε

Πόσον ακόμαν τ’ άψιμο σ’
θα κάφ’ με νύχταν μέραν
γιατί όντες ελέπ’ ατεν
’κι λέει με «καλημέρα»

Λέγω σ’ α’ αλλομίαν·
άκ’σον εμέν, καρδία μ’,
Έστειλα τη λαλία μ’
ψηλά σον ουρανόν

Απέσ’ ι-μ’ να κρατώ σε,
να κλαις και να πονώ σε
Γιάμ’ θέλτς την ψ̌η μ’ να παίρω,
να δίγ’ α’ σον Θεόν;

Λέγω σ’ α’ αλλομίαν·
άκ’σον εμέν, καρδία μ’,
Έστειλα τη λαλία μ’
ψηλά σον ουρανόν

Απέσ’ ι-μ’ να κρατώ σε,
να κλαις και να πονώ σε
Γιάμ’ θέλτς την ψ̌η μ’ να παίρω,
να δίγ’ α’ σον Θεόν;