Τα νύχτας έρθεσαι σο νου μ’

Ματωμένον η καρδία μ’
που έφυες από σουμά μ’
Τ’ ομματόπα μ’ δακρωμένα
’κ’ επορώ χωρίς εσένα

Τα νύχτας έρθεσαι σο νου μ’,
καμίαν ’κι κοιμούμαι
Σην καρδι͜ά μ’ ένοιξες γεράν,
θαρρώ πως ’κι ’α λαρούμαι

Σ’ όνειρο¹ μ’ ελέπω σε,
σην εγκάλια μ’ παίρω σε
Γνεφίζω, στέκω και τερώ
η εγκάλια μ’ εύκαιρον

Τα νύχτας έρθεσαι σο νου μ’,
καμίαν ’κι κοιμούμαι
Σην καρδι͜ά μ’ ένοιξες γεράν,
θαρρώ πως ’κι ’α λαρούμαι