Σοφούλα μ’

Έναν κορτσόπον μικρόν,
έμορφον μελαχρινόν
Η μάνα τ’ς ’κι δί’ μ’ ατό,
Σοφουλίτσα λέγ’ν ατο

Σοφούλα μ’, Σοφούλα μ’,
Σοφουλίτσα λέγ’ν ατο
’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ χωρίς ατό

Αν ’κι παίρ’ ατεν εγώ
θα ευτάω έναν κακόν
Ας ση σεβτάν ’κ’ επορώ,
σην εγκάλια μ’ θέλ’ ατο

Σοφούλα μ’, Σοφούλα μ’,
Σοφουλίτσα λέγ’ν ατο
’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ χωρίς ατό

Ατό το μελαχρινόν,
πώς να ανασπάλ’ ατο;
Μαύρα χρόνια θα περάνω
ατό αν θα χάν’ ατο

Σοφούλα μ’, Σοφούλα μ’,
Σοφουλίτσα λέγ’ν ατο
’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ χωρίς ατό

Σοφούλα μ’, Σοφούλα μ’,
Σοφουλίτσα λέγ’ν ατο
’Κ’ επορώ, ’κ’ επορώ,
’κ’ επορώ χωρίς ατό