Η πεθερά μ’

Η μάνα σ’ να ταράεται
σ’ οσπίτι μ’ ξάι ’κι θέλω
Εσύ τιδέν ’κι λες ατεν,
εγώ, γιαβρί μ’, θα λέω

Μίαν κι άλλο, πεθερά, (x3)
κάθκα λέω σε καλά
και σ’ εμέν μη λες πολλά

Ση γούλα μ’ κρίμαν ’κ’ έχ’ ατο
η μάνα σ’ αν ’κι θέλ’ με
Γιατί το γιον ατ’ς με το ζόρ’
’κ’ εποίκα ’τον να παίρ’ με

Μίαν κι άλλο, πεθερά, (x3)
κάθκα λέω σε καλά
και σ’ εμέν μη λες πολλά

Το στόμαν ατ’ς ’κι στέκ’ απάν’,
ευτάει με κι όλον κλαίω
Επέζεψα, ’δέν ’κι ’ίνεται,
τη μάνα σ’ κάτ’ θα λέω

Μίαν κι άλλο, πεθερά, (x3)
κάθκα λέω σε καλά
και σ’ εμέν μη λες πολλά

Πόσον θα ’φτάω υπομονή
εγώ τη μάνα σ’, πέει με
Πλύνω, μαειρεύω, φάζ’ ατεν
και χώρας είμαι λέει με

Μίαν κι άλλο, πεθερά, (x3)
κάθκα λέω σε καλά
και σ’ εμέν μη λες πολλά

Μίαν κι άλλο, πεθερά, (x3)
κάθκα λέω σε καλά
και σ’ εμέν μη λες πολλά