Έλα, πουλί μ’, έλα

Μίαν κι άλλο η καρδία μ’
εσκοτείνεψεν
Και σ’ ομμάτια μ’ ξαν ο ήλιον
εβασίλεψεν

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα ξαν οπίσ’!
Την αροθυμία σ’,
έλα να νεβή͜εις

Άμον βρούλα κάφτ’ς το ψ̌όπο μ’,
να λελεύω σε!
Τα ματόπα σ’ ’κι ανασπάλλω,
έλα, θέλω σε!

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα ξαν οπίσ’
Την αροθυμία σ’,
έλα να νεβή͜εις

Αγαπά σε η καρδία μ’
κι όλο υποφέρ’
Γιατί για τ’ εμέν, πουλόπο μ’,
ντο νουνί͜εις ’κι ’ξέρ’

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα ξαν οπίσ’
Την αροθυμία σ’,
έλα να νεβή͜εις

Τρώω το Θεό σ’! κανείται!
κλώστ’ οσήμερον
Ση καρδία μ’ με τ’ ομμάτι͜α σ’
μόνον ξημερών’

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα ξαν οπίσ’
Την αροθυμία σ’,
έλα να νεβή͜εις

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα ξαν οπίσ’
Την αροθυμία σ’,
έλα να νεβή͜εις