Στιχουργοί: Κώστας Αμανατίδης
Συνθέτες: Γεώργιος Σαββίδης | Λευτέρης Καμενίδης
Η πεθερά μ’ ’καβάλκεψεν απάν’ κέσ’ ση κοτύλα μ’ Σ’ οσπίτι μ’ ’φτάει τον άγουρον, τσ̌ούξον με Παναΐα μ’! Ανάθεμα την πεθερά μ’, εσένα ποδεδίζω! Όντες ζαντύνω ας σο ζόρ’ τη μάνα σ’ θα φτουλίζω ’Κι μασχαρεύ’ η πεθερά μ’, ν’ αηλί εμέν τον μαύρον! Πουλίκα μ’, πώς να φάζ’ ατεν; ση γούλαν φτάν’ τον άρκον Ανάθεμα την πεθερά μ’, εσένα ποδεδίζω! Όντες ζαντύνω ας σο ζόρ’ τη μάνα σ’ θα φτουλίζω Ντ’ εθέλ’να και -ν- επάντρευα και σύρω τα πελιάδες; Για να χορτάζω τη μάνα σ’ θέλω καρσάν’ κοφτάδες Ανάθεμα την πεθερά μ’, εσένα ποδεδίζω! Όντες ζαντύνω ας σο ζόρ’ τη μάνα σ’ θα φτουλίζω Κουρτά και πάει η πεθερά μ’, επέζεψα, παιδία Κοτυλεμέντσα ας ’λέπ’ ατεν με στούδι͜α και πετσία Ανάθεμα την πεθερά μ’, εσένα ποδεδίζω! Όντες ζαντύνω ας σο ζόρ’ τη μάνα σ’ θα φτουλίζω
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άγουρον | νέος άνδρας | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απάν’ | πάνω | ||
| άρκον | αρκούδα | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατεν | αυτήν | ||
| γούλαν | λαιμό | gula | |
| εθέλ’να | ήθελα | ||
| επάντρευα | παντρευόμουν, έδινα για παντρειά την κόρη μου | ||
| επέζεψα | βαρέθηκα, κουράστηκα | bezmek | |
| ζαντύνω | τρελαίνομαι | σάννας | |
| ζόρ’ | ζόρι | zor/zūr | |
| ’καβάλκεψεν | (εκαβάλκεψεν) ίππευσε, καβάλησε | ||
| καρσάν’ | αβαθής σκάφη που έριχναν το γάλα και μάζευαν μετά το καϊμάκι | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοτύλα | σβέρκος | ||
| κουρτά | καταπίνει | ||
| κοφτάδες | κεφτέδες | köfte/kūfte | |
| ’λέπ’ | (ελέπ’) βλέπει/ω | ||
| μασχαρεύ’ | αστειεύεται, διακωμωδεί | maskara/masḫara | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όντες | όταν | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παιδία | παιδιά | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| πελιάδες | βάσανα, σκοτούρες | bela | |
| πετσία | πετσιά, το δέρμα | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| πουλίκα | πουλάκι | ||
| στούδι͜α | οστά, κόκκαλα | ὀστοῦν~οστούδιον | |
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| τσ̌ούξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| φάζ’ | ταΐζω/ει | ||
| ’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| φτουλίζω | μαδάω, ξεπουπουλίζω | πτίλον | |
| χορτάζω | χορταίνω |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άγουρον | νέος άνδρας | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απάν’ | πάνω | ||
| άρκον | αρκούδα | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατεν | αυτήν | ||
| γούλαν | λαιμό | gula | |
| εθέλ’να | ήθελα | ||
| επάντρευα | παντρευόμουν, έδινα για παντρειά την κόρη μου | ||
| επέζεψα | βαρέθηκα, κουράστηκα | bezmek | |
| ζαντύνω | τρελαίνομαι | σάννας | |
| ζόρ’ | ζόρι | zor/zūr | |
| ’καβάλκεψεν | (εκαβάλκεψεν) ίππευσε, καβάλησε | ||
| καρσάν’ | αβαθής σκάφη που έριχναν το γάλα και μάζευαν μετά το καϊμάκι | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοτύλα | σβέρκος | ||
| κουρτά | καταπίνει | ||
| κοφτάδες | κεφτέδες | köfte/kūfte | |
| ’λέπ’ | (ελέπ’) βλέπει/ω | ||
| μασχαρεύ’ | αστειεύεται, διακωμωδεί | maskara/masḫara | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όντες | όταν | ||
| οσπίτι | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παιδία | παιδιά | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| πελιάδες | βάσανα, σκοτούρες | bela | |
| πετσία | πετσιά, το δέρμα | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| πουλίκα | πουλάκι | ||
| στούδι͜α | οστά, κόκκαλα | ὀστοῦν~οστούδιον | |
| σύρω | σέρνω, τραβώ, ρίχνω | ||
| τσ̌ούξον | (προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε | acımak | |
| φάζ’ | ταΐζω/ει | ||
| ’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| φτουλίζω | μαδάω, ξεπουπουλίζω | πτίλον | |
| χορτάζω | χορταίνω |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 