Στιχουργοί: Κώστας Αμανατίδης
Συνθέτες: Λευτέρης Καμενίδης
Άμον άστρον λαμπερόν έν’ ο Πόντος σο κόσμον Τη Θεού το χαρισμάτ’, Πόντιος κι έναν ομμάτ’ ’Κι ’πουσ̌μάνεψα, παιδία, άγουρος είμαι σα ψ̌ήα Εγεννέθα Πόντιος, ζιπκαλής και παλαλός Πρόσφυγας ας σο κουνίν, ωχ! ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί! Χρόνια ας σο ξεριζωμόν ’κι ανασπάλλω, αροθυμώ Τα χωρία μ’ κι αν εχάθαν κι αν τα μέρι͜α μουν εκάγαν Η καρδία μ’ ταγιανεύ’ και ο Πόντος βασιλεύ’ Του Ευκλείδη τη λαλία, Μιθριδάτ’ τη βασιλεία Να θυμούστουνε παιδία, Πόντος αυτοκρατορία Τρανόν θάμαν τη Θεού κεμεντζ̌έν -ι και ταούλ’ Ρωμανία ξαν ανθεί, είμες Πόντιοι σ̌κιρροί
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άγουρος | νέος άνδρας | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| εγεννέθα | γεννήθηκα | ||
| είμες | είμαστε | ||
| εκάγαν | κάηκαν | ||
| έν’ | είναι | ||
| εχάθαν | χάθηκαν | ||
| ζιπκαλής | αυτός που φοράει ζίπκα, ανδρική ενδυμασία της εποχής | zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι) | |
| θάμαν | θαύμα | ||
| κεμεντζ̌έν | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουνίν | κούνια | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| μουν | μας | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτ’ | μάτι | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παλαλός | τρελός, ανόητος | ||
| ’πουσ̌μάνεψα | (επουσ̌μάνεψα) μετάνιωσα | pişman olmak<paşmān | |
| σ̌κιρροί | σκληροί, σκληρυσμένοι, στερεός, πηκτοί | σκιρρός/σκῖρος | |
| ταγιανεύ’ | αντέχει, βαστάει, υπομένει | dayanmak | |
| ταούλ’ | νταούλι | davul/ṭabl | |
| χαρισμάτ’ | κάτι που χαρίζεται, δώρο | ||
| χωρία | χωριά | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άγουρος | νέος άνδρας | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασπάλλω | ξεχνώ | ||
| αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| εγεννέθα | γεννήθηκα | ||
| είμες | είμαστε | ||
| εκάγαν | κάηκαν | ||
| έν’ | είναι | ||
| εχάθαν | χάθηκαν | ||
| ζιπκαλής | αυτός που φοράει ζίπκα, ανδρική ενδυμασία της εποχής | zıpka<(αμπχαζικά) adziykva (=στενό παντελόνι) | |
| θάμαν | θαύμα | ||
| κεμεντζ̌έν | λύρα | kemençe/kemānçe | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κουνίν | κούνια | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| μουν | μας | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ομμάτ’ | μάτι | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παλαλός | τρελός, ανόητος | ||
| ’πουσ̌μάνεψα | (επουσ̌μάνεψα) μετάνιωσα | pişman olmak<paşmān | |
| σ̌κιρροί | σκληροί, σκληρυσμένοι, στερεός, πηκτοί | σκιρρός/σκῖρος | |
| ταγιανεύ’ | αντέχει, βαστάει, υπομένει | dayanmak | |
| ταούλ’ | νταούλι | davul/ṭabl | |
| χαρισμάτ’ | κάτι που χαρίζεται, δώρο | ||
| χωρία | χωριά | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 