Κοτς - Κερασουντέικο - Τρυγόνα

Το ραχ̌ίν χ̌ιονίεται, [πουλί μ’]
παίρ’ ο ήλεν λύεται
Σεβταλίν παιδίν είμαι [γιάβρι μ’/πουλί μ’]
το καρδόπο μ’ λύεται

Έχω δύο πρόγατα [γιάβρι μ’]
γιατί να πουλώ -γ- ατα;
Όντες έρ’ται ο χ̌ειμωγκόντς [γιάβρι μ’/πουλί μ’]
σπάζω εγώ και τρώγ’ ατα

♫

Η τρυγόνα, η τρυγόνα,
η τρυγόνα, η τρυγόνα
Ένα, δύο, τρία, τέσσερα,
η τρυγόνα, η τρυγόνα

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα,
έστεκεν κι εποίν’νεν ξύλα
Τα ξύλα τ’ς έταν οξέας
κι άντρας ατ’ς έτον μυξέας