Αητέντς

Τ’ ομματόπα μ’ σκοτεινεύ’νε,
η ψ̌η μ’ λύεται [γιάβρι μ’]
Απ’ απέσ’ ας σο καρδόπο μ’
βρούλαν ’κχ̌ύεται

Φώταξον με από ψηλά -ι,
ήλε μ’, φώταξον [γιάβρι μ’]
Ντως με σ’ εμπροκάρδ’ απάν’,
τον πόνο μ’ λάρωσον

Όντες έρχ̌εσαι σον τάφο μ’
κλάψον με την ψ̌ην [γιάβρι μ’]
Θέκον αφκά κέσ’ σο χώμαν
ισ̌τέ ενάν κερίν

Πουλόπο μ’, εγώ σην ζήση μ’
έμ’νε άμον αητέντς [γιάβρι μ’]
Έτονε γραφτόν η τύχη μ’
ν’ αποθάνω εκέσ’