Ετσατσοφώτ’σεν

Και σο πινιάκι σ’ ντ’ έθρυψες,
λέγ’νε, έρ’ται σο χουλιάρι σ’
Τα τέρτι͜α εμέν ντ’ εφόρτωσες
μ’ έρχουνταν σο κιφάλι σ’

Ετσατσοφώτ’σεν, πουλόπο μ’,
’κ’ επορώ να κοιμούμαι
Τσαμμώνω, στήεσαι εμπροστά μ’,
τινι͜άουμαι και σ’κούμαι

Από μακρά ελέπω σε
κι ανοίγουν τα κανάτι͜α μ’
Ντό να ’φτάγω, φραντάλα μου,
να παίρω τα μουράτι͜α μ’;