Εγώ και εσύ

Εγώ κι εσύ εξέρομε,
αρνί μ’, πως εγνωρέθαμ’
Σοι φίλτς εμουν πα ας λέμ’ ατο
απόψ’ ντ’ ετοπλαεύταμ’

Ας ’φτάμε τη ζωήν εμουν
τραγούδ’, μαργαριτάρι μ’
Ας είμαι εγώ η κεμεντζ̌έ,
ας είσαι το τοξάρι μ’

Είνας τον άλλον είδαμε,
’γονούσ̌εψαμ’ κι επεκεί
εντώκε μας το σεβνταλούκ’,
άμον αστροπελέκι

Ας ’φτάμε τη ζωήν εμουν
τραγούδ’, μαργαριτάρι μ’
Ας είμαι εγώ η κεμεντζ̌έ,
ας είσαι το τοξάρι μ’

Χωρίς τοξάρ’ η κεμεντζ̌έ
στέκ’ παραπονεμένον
Και το τοξάρ’ το μαναχόν
τερεί σ̌ασ̌ουρεμένον

Ας ’φτάμε τη ζωήν εμουν
τραγούδ’, μαργαριτάρι μ’
Ας είμαι εγώ η κεμεντζ̌έ,
ας είσαι το τοξάρι μ’