.
.
Και μελεσσίδ’ μελεσσιδόπον

Ποίος κρούει το καρδόπον ατ’

Ποίος κρούει το καρδόπον ατ’
fullscreen
Ποίος κρούει το καρδόπον ατ’
και τα ραχ̌ία σείουν;
Τίνος τα δά̤κρυ͜α έτρεξαν
κι όλι͜α τα χ̌ιόνι͜α λύουν;

Μα έν’ ο γονέον π’ ερωτά
«Γιατί να ζω ακόμαν;
Γιατί εγώ απάν’ ση γην
κι ο γιο μ’ αφκά σο χώμαν;»

Ας έτον να εντάμωνα
ατόν που παίρ’ τα ψ̌ήα
’Κι παίρ’ π’ επαρεγέρασαν
και παίρ’ νέικα παιδία

Οι φίλ’ συμπαραστέκ’ν’ ατον,
τα παλληκάρι͜α κλαίνε
Για το ασλάν’ που έφυεν
έναν ζωήν θα λένε

Μα έν’ ο γονέον π’ ερωτά
«Γιατί να ζω ακόμαν;
Γιατί εγώ απάν’ ση γην
κι ο γιο μ’ αφκά σο χώμαν;»

Ας έτον να εντάμωνα
ατόν που παίρ’ τα ψ̌ήα
’Κι παίρ’ π’ επαρεγέρασαν
και παίρ’ νέικα παιδία

Ας έτον να εντάμωνα
ατόν που παίρ’ τα ψ̌ήα
’Κι παίρ’ π’ επαρεγέρασαν
και παίρ’ νέικα παιδία

Ας έτον να εντάμωνα
ατόν που παίρ’ τα ψ̌ήα
’Κι παίρ’ π’ επαρεγέρασαν
και παίρ’ νέικα παιδία
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
απάν’πάνω
ασλάν’λιοντάρι aslan
αφκάκάτω
γονέονγονιός
έν’είναι
εντάμωνααντάμωνα, συναντούσα
επαρεγέρασανπαραγέρασαν
ερωτάρωτάει
έτονήταν
έφυενέφυγε
καρδόπονκαρδούλα
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κρούειχτυπάει κρούω
λύουνλιώνουν
νέικανεαρά, νεανικά
παιδίαπαιδιά
παίρ’παίρνω/ει
ποίος(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σείουνσείονται
τίνοςποιού;
φίλ’(προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι
ψ̌ήαψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
απάν’πάνω
ασλάν’λιοντάρι aslan
αφκάκάτω
γονέονγονιός
έν’είναι
εντάμωνααντάμωνα, συναντούσα
επαρεγέρασανπαραγέρασαν
ερωτάρωτάει
έτονήταν
έφυενέφυγε
καρδόπονκαρδούλα
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κρούειχτυπάει κρούω
λύουνλιώνουν
νέικανεαρά, νεανικά
παιδίαπαιδιά
παίρ’παίρνω/ει
ποίος(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σείουνσείονται
τίνοςποιού;
φίλ’(προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι
ψ̌ήαψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
Ποίος κρούει το καρδόπον ατ’

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost