Μανάδες π’ έχασαν παιδίν

Τ’ οσπιτόπο μ’ ευκαιρώθεν,
το καρδόπο μ’ εματώθεν
Εσύ ’κ’ εφάνθες, τσ̌ικάρι μ’,
και -ν- εκόπεν τ’ εχτιπάρι μ’

Μανάδες π’ έχασαν παιδίν
’κι θα γελούν καμίαν
Τα δάκρυ͜α τρέχ’νε άμον ποτάμ’,
τρανόν η αροθυμία

Ους σο μέρωμαν περ’μένω
τ’ εγκαλιόπο μ’ να χουλένω
Να σπίγγω και να φιλώ σε
και σο γιάνι μ’ να κρατώ σε

Μανάδες π’ έχασαν παιδίν
’κι θα γελούν καμίαν
Τα δάκρυ͜α τρέχ’νε άμον ποτάμ’,
τρανόν η αροθυμία

Μανάδες π’ έχασαν παιδίν
’κι θα γελούν καμίαν
Τα δάκρυ͜α τρέχ’νε άμον ποτάμ’,
τρανόν η αροθυμία