Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ο Σταύρης ο κεμεντζ̌ετζ̌ής με κάμποσα παιδία, επέρεν την παρέαν ατ’ κι εξήβεν σα χωρία Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία, την κουτσ̌ή σ’ καλά ωρία Κρωμέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία κρού’ν δεβάζ’νε͜ ατεν σ’ ορμία Έτρωγαν και ξαν έπιναν αρ’ έναν εβδομάδαν Εφόρτωναν ατον παράν και τη πουλί’ το γάλαν Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία, την κουτσ̌ή σ’ καλά ωρία Κρωμέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία κρού’ν δεβάζ’νε͜ ατεν σ’ ορμία Όντες εσύρ’νεν το τοξάρ’ κι έλεγεν τραγωδίας εδίν’νεν σα ψ̌ήα ζωήν κι εκλαίνιζεν καρδίας Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία, την κουτσ̌ή σ’ καλά ωρία Κρωμέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία κρού’ν δεβάζ’νε͜ ατεν σ’ ορμία Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία, την κουτσ̌ή σ’ καλά ωρία Κρωμέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία κρού’ν δεβάζ’νε͜ ατεν σ’ ορμία
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατεν | αυτήν | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| δεβάζ’νε | διαβάζουν, περνούν, πηγαίνουν κπ/κτ κάπου | ||
| εδίν’νεν | έδινε | ||
| εκλαίνιζεν | στενοχωρούσε, έκανε κπ να κλάψει | ||
| εξήβεν | βγήκε | ||
| επέρεν | πήρε | ||
| εσύρ’νεν | έσερνε, τραβούσε, έριχνε | ||
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κεμεντζ̌ετζ̌ής | λυράρης | kemençeci | |
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| κρού’ν | χτυπούν | κρούω | |
| νέτσ̌η | Ε! κόρη, ε! εσύ | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όντες | όταν | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παράν | λεφτά, το χρήμα | para/pāre | |
| πουλί’ | πουλιού | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| χωρία | χωριά | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ωρία | (προστ.) πρόσεξε, φύλαξε, φυλάξου, επέβλεψε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατεν | αυτήν | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| δεβάζ’νε | διαβάζουν, περνούν, πηγαίνουν κπ/κτ κάπου | ||
| εδίν’νεν | έδινε | ||
| εκλαίνιζεν | στενοχωρούσε, έκανε κπ να κλάψει | ||
| εξήβεν | βγήκε | ||
| επέρεν | πήρε | ||
| εσύρ’νεν | έσερνε, τραβούσε, έριχνε | ||
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κεμεντζ̌ετζ̌ής | λυράρης | kemençeci | |
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| κρού’ν | χτυπούν | κρούω | |
| νέτσ̌η | Ε! κόρη, ε! εσύ | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όντες | όταν | ||
| ορμία | ρυάκια, ρεματιές | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παράν | λεφτά, το χρήμα | para/pāre | |
| πουλί’ | πουλιού | ||
| σ̌κύλ’ | (γεν.) σκύλου | ||
| τοξάρ’ | δοξάρι | ||
| τραγωδίας | τραγούδια | ||
| χωρία | χωριά | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα | ||
| ωρία | (προστ.) πρόσεξε, φύλαξε, φυλάξου, επέβλεψε |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 