Σεβντά με σεβντά λαρών’

Τ’ έναν το κορτσόπον φεύ’,
τ’ άλλο εγάπην αραεύ’
Κι εσύ, παλληκάρ’, ντό στέκ’ς;
χώρτσον κι έπαρ’ ήντι͜αν θέλτς

Πώς ’κ’ εδώκε με ο Θεόν
τη εγάπ’ς το γιατρικόν;
Έναν έν’ το μυστικόν,
σεβντάν με σεβντάν λαρών’¹

Άλλα άνθι͜α ’κι κρατούνε
κι άλλα τσ̌ιτσ̌έκια ανθούνε
Η εγάπ’ άμον ατά,
πόνον δί’ σε και χαρά

Πώς ’κ’ εδώκε με ο Θεόν
τη εγάπ’ς το γιατρικόν;
Έναν έν’ το μυστικόν,
σεβντάν με σεβντάν λαρών’¹

Το κορτσόπον ν’ ανασπάλτς
και να μη τρανύντς το χάλ’ -τ- σ’
Π’ αγαπά σε ν’ αγαπάς
και ντ’ εδέβεν μ’ ερωτάς

Πώς ’κ’ εδώκε με ο Θεόν
τη εγάπ’ς το γιατρικόν;
Έναν έν’ το μυστικόν,
σεβντάν με σεβντάν λαρών’¹