Έρημον το καρδόπο μου

Την μέραν αραεύ’ ατεν,
τη νύχταν ’κι κοιμούμαι
Θαρρώ έμπρι͜α μ’ θα ελέπ’ ατεν,
ας σην σεβντάν κομπούμαι

Έρημον το καρδόπο μου
σην σεβντάν σαεμένον¹
Άμον πουλίν χωρίς φτερά
σα δέντρα κρεμαμένον

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε,
γνεφίζω, αμὰν χάσαι
Θα έρχουμαι σην κάμαρη σ’
το βράδον που κοιμάσαι

Έρημον το καρδόπο μου
σην σεβντάν σαεμένον¹
Άμον πουλίν χωρίς φτερά
σα δέντρα κρεμαμένον

Αρνόπο μ’, βάλον α’ σο νου σ’,
χωρίς εσέν ’κι ’φτάγω
’Κι θέλω τον παράδεισον,
σην κόλασην ας πάω

Έρημον το καρδόπο μου
σην σεβντάν σαεμένον¹
Άμον πουλίν χωρίς φτερά
σα δέντρα κρεμαμένον

Έρημον το καρδόπο μου
σην σεβντάν σαεμένον¹
Άμον πουλίν χωρίς φτερά
σα δέντρα κρεμαμένον